آخرین نوشته ها
آمار بازدید
بازدیدکنندگان تا کنون : ۹۲٫۶۲۶ نفر
بازدیدکنندگان امروز : ۸ نفر
تعداد یادداشت ها : ۱۹۸
بازدید از این یادداشت : ۱۱۸

پر بازدیدترین یادداشت ها :
[4]

استغفار نیز از کلمات ارزشمند است که خیرات دنیا و آخرت را در بر دارد. [در این زمینه چند حدیث می آوریم].
یکم. امام رضا علیه السلام به روایت از پدران بزرگوارش آورده که امیرالمؤمنین فرمود:
تعَطَّرُوا بِالاسْتِغْفَارِ لَا تَفْضَحْكُمْ رَوَائِحُ الذُّنُوب‏

(امالی طوسی ص 372 مجلس 13)

عطر استغفار را بر درون خود بزنید تا بوی بد گناهان شما را رسوا نکند.
نیز حضرتش فرمود:
الِاسْتِغْفَارُ يَزِيدُ فِي‏ الرِّزْق

(خصال ج 2 ص 505)

استغفار، رزق را افزون می دارد.
پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:
مَنْ أَكْثَرَ الِاسْتِغْفَارَ جَعَلَ اللَّهُ لَهُ مِنْ كُلِّ هَمٍّ فَرَجاً وَ مِنْ كُلِّ ضِيقٍ‏ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِب

(جامع الاخبار فصل 26 ص 57)

کسی که بسیار استغفار کند، خداوند در برابر هر گرفتاری گشایش و از هر دشواری راه خروجی برایش قرار می دهد، و او را – بدان گونه که خود نمی پندارد – روزی می رساند.
دوم. امام باقر علیه السلام فرمود:

كان رسول الله صلی الله علیه و آله و الاستغفار، حصنين لكم من العذاب، فمضى أكبر الحصنين و بقي الاستغفار، فأكثروا منه فإنه ممحاة للذنوب، و إن شئتم فاقرءوا «وَ ما كانَ اللَّهُ‏ لِيُعَذِّبَهُمْوَ أَنْتَ فِيهِمْ- وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُون»

(تفسیر عیاشی ج 2 ص 54)

رسول خدا صلی الله علیه و آله از یک سوی و استغفار از سوی دیگر، دو دژ استوار برای شما در برابر عذاب هستند. دژ بزرگتر (پیامبر) از دستتان رفت، ولی استغفار بر جای مانده است. پس بسیار استغفار کنید که سبب محو گناهان است. خدای عزوجل فرمود:
«وَ ما كانَ اللَّهُ‏ لِيُعَذِّبَهُمْوَ أَنْتَ فِيهِمْ- وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُون»

سوم. همچنین امام باقر علیه السلام فرمود:
مَنِ اسْتَغْفَرَ بَعْدَ صَلَاةِ الْفَجْرِ سَبْعِينَ مَرَّةً غَفَرَ اللَّهُ لَهُ وَ لَوْ عَمِلَ ذَلِكَ الْيَوْمَ سَبْعِينَ أَلْفَ ذَنْبٍ وَ مَنْ عَمِلَ أَكْثَرَ مِنْ سَبْعِينَ أَلْفَ ذَنْبٍ فَلَا خَيْرَ فِيه‏

(جامع الاخبار فصل 26 ص 57)

کسی که بعد از نماز صبح هفتاد بار استغفار کند، خداوند او را می آمرزد، گرچه در آن روز هفتاد هزار گناه مرتکب شده باشد. و کسی که مرتکب هفتاد هزار گناه شود، خیری در او نیست.
[5]

برای گشایش روزی شایسته است که هر روز صد بار بگوید: «لا حول و لا قوة الّا بالله العلی العظیم».
اهل بیت علیهم السلام فرموده اند:

مَنْ‏ قَالَ‏ لَا حَوْلَ‏ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ مِائَةَ مَرَّةٍ فِي كُلِّ يَوْمٍ لَمْ يُصِبْهُ فَقْرٌ أَبَداً

(جامع الاخبار فصل 25 ص 55)

هر که هر روز صد بار «لا حول و لا قوة الّا بالله» بگوید، هرگز گرفتار فقر نشود.
[6]

هرگز از چهار کلمه الهی غفلت مکن.
از امام صادق سلام الله علیه روایت شده که فرمود:

عَجِبْتُ‏ لِمَنْ‏ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى أَرْبَعٍ.
عَجِبْتُ‏ لِمَنْ خَافَ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ- حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ،فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقِبِهَا: فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ.
وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ تَعَالَى: لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَفَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقِبِهَا:فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
‏ وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُكِرَ بِهِ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ تَعَالَى: وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقِبِهَا: فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا
وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْيَا وَ زِينَتَهَا كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ تَعَالَى: ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ‏ فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقِبِهَا: إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً فَعَسى‏ رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ‏ الْآيَةَ. وَ عَسَى مُوجِبَة

(من لا یحضره الفقیه ج ۴ ص ۳۹۲ – ۳۹۳).

در شگفتم از كسى كه از چهار امر نگران است، چگونه به چهار چيز ديگر پناه نمي برد؟
در شگفتم از كسى كه نا امنی بر او مستولى شده، چرا به کلام الهی پناه نمی برد که فرموده: «حسبنا الله و نعم الوکیل» «خداوند ما را كفايت مي كند و او پشتيبانى خوب براى ما هست»، زیرا خداوند پس از اين جمله فرموده: آنها به نعمت خداوند رسيدند و پروردگار از فضل خود آن‏ها را بى‏نياز ساخت و هرگز بدى به آنان نخواهد رسيد.
در شگفتم از كسى كه اندوه او را فرا گرفته، چرا به اين آيه شريفه‏ روی نمی آورد که فرمود: «لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین» «نيست خدائى مكر آن خداوند يكتا، خداوندا تو پاك و منزّهى و من از ستمكاران هستم»، زیرا پروردگار در دنبال آن فرموده: «ما او را اجابت كرديم و از غم و اندوه رهانيديم و همين طور مؤمنين را نيز نجات ميدهيم».
در شگفتم از كسى كه به او مكر شده و فريبش داده‏اند، به اين آيه شريفه پناه نمي برد كه: «افوِض امری الی الله انّ الله بصیر بالعباد» «واگذاشتم همه كارهاى خود را به خداوند و پروردگار به امور بندگان بينا است»، زیرا پس از آن خداوند فرموده: خداوند آن بنده خود را كه امورش را به او واگذار كرده از مكرها و انديشه‏هاى فاسد آنها حفظ خواهد كرد.
در شگفتم از كسى كه زينت‏هاى دنيا را می خواهد، چرا به اين آيه شريفه توجه ندارد كه: «ما شاء الله لا قوة الا بالله» «نيروئى جز خداوند در جهان حكومت نمي كند و مشيت او در همه امور جارى است»، زیرا در دنباله آن آيه فرمود: مرا مي نگرى كه از تو مال و فرزند كمتر دارم و اميد است (عسی) خداوند بهتر از اين باغت را به من بدهد. و کلمۀ «عسی» برای ایجاب است.

پنجشنبه ۹ اسفند ۱۳۹۷ ساعت ۸:۱۹
نظرات



نمایش ایمیل به مخاطبین





نمایش نظر در سایت