مقدمه

تذکّرها و تلنگرهای اخلاقی همواره شیرین و شنیدنی است، و اگر چه ظاهراً مکرّر بنماید، ولی سخنی است «کز هر که می‌شنوی نامکرّر است».
سنّت سنیّۀ عالمان سلف این بود که از هر فرصتی برای این گونه تذکرها بهره می‌گرفتند، از جمله در پایان اجازه‌های روایی که به دیگر دانشوران می‌دادند.
مرحوم آیة الله مرعشی نجفی در خاتمۀ اجازه‌ای روایی که در تاریخ چهارم جمادی الثانیه سال ۱۳۵۹ قمری در مدرسۀ فیضیه به مرحوم سید علیرضا ریحان یزدی داده، وصایای اخلاقی و عقایدی نوشته که همگان را به کار می‌آید. متن کامل این اجازه مفصله به خط سید مجیز در مجموعه گلزار معانی نقل شده و این وصایا در صفحات ۷۰۰ تا ۷۰۲ آمده است.
نیازی به ترجمۀ سطور ندیدم. تنها اشاره می‌شود به اینکه این تذکّرات در هفت موضوع است: ۱. تقوا ۲. محاسبۀ نفس ۳. نماز شب ۴. زیارت قبور ۵. خدمت پیگیر به علم و دین ۶. تأویل نکردن کلمات اهل بیت به وجوه ناروا ۷. اهتمام به حقوق والدین و معلّمان.
بازنشر این سطور نورانی در آستانۀ ماه خدا، ماه رمضان، فرصتی است که یکبار دیگر خود را با محک چنین سخنانی بیازماییم و از آنها بهره گیریم.
دعای خیر حضرت بقیة الله ارواحنا فداه شامل حال مجیز و مجاز فقید و خوانندگان گرامی باد.
متن

و فی الختام أوصیه و نفسی الجانیة
[۱] بتقوی الله فی السّرّ و العلانیة، و مجانبة من لم یجده مراقباً لله تعالی.
[۲] و أن یوقّت لنفسه وقتاً یحاسب نفسه فیه. و قد ورد من التأکید منه ما لا مزید علیه. فمنها قوله: «حاسبوا قبل أن تحاسبوا». و قوله علیه السلام: «حاسب نفسک محاسبة الشریک شریکه».
و من فوائد المحاسبة أنّه إن وقف المحاسب نفسه علی زلّة تدارکها بالتوبة التی أجمعت الکلمة علی فوریّتها، و إن اطّلع علی عمل خیر و حسنة شکر ربّه. إن شکرتم لأزیدنّکم - الآیة.
[۳] و أوصیه أن لا یترک صلاة اللیل ما استطاع، ففی بعض وصایا النبيّ صلی الله علیه و آله لعلی علیه السلام: «یا علی علیک بصلاة اللیل» ثلاث مرّات.
[۴] و أن یکثر من زیارة المقابر و الاعتبار بتلک الأجداث الدواثر، فإنّه تریاق الفاروق و الدواء الناقع للسلوّ عن الشهوات، و أن یتأمّل فی أنهم مَن کانوا و أین کانوا و کیف کانوا، فما صاروا و أین صاروا و کیف صاروا.
[۵] و اسئله و ألتمس منه أن لا یتوانی فی خدمة العلم و الدین، فقد أصبحا غریبین.
[۶] اللهم أحینا حیاة محمد و آله ... و لا تجعلنا من المعرضین عنهم و عن علومهم و من الذین یؤوّلون کلماتهم علیهم السلام بمقتضیات الأزمنة أو مشتهیات أنفسهم.
[۷] و وفّقنا اللهمّ لأداء ما یجب علینا من حقوق الوالدین و المعلّمین.