پنجاه و یکمین سالگرد رحلت علامه امینی (۲۸ ربیع الثانی) سپری شد، بدون اینکه برنامه‌ای در خور این عالم مجاهد و مدافع حریم ولایت و امامت امیرالمؤمنین علیه السلام برگزار شود. واقع این است که این گونه عالمان را چنانکه باید و شاید نشناخته‌ایم و حق نگزارده‌ایم. این نکته‌ای است که بارها گفته‌ام ولی همچنان نامکرّر است.
باری، سالها پیش دوست گرامی و محقق جناب دکتر حمید سلیم گندمی عکس چند سند محفوظ در سازمان اسناد ملی ایران به این بنده سپرد که شامل گزارشهای شهربانی در سال ۱۳۳۵ شمسی مربوط به سفر علامه امینی به اصفهان است.
در این فرصت این اسناد را به محضر علاقمندان آن عالم مجاهد تقدیم می‌کنم، با این توضیح که مرحوم امینی از این زاویۀ دید تا کنون – تا آنجا که نگارنده خبر دارد – مطرح نشده است.
طبعاً انتشار این اسناد و گزارشهای شهربانی شصت و سه سال پیش به معنای تأیید تمام محتوای آنها نیست، و فقط به این منظور انجام می‌شود تا برگی دیگر بر پروندۀ پژوهش های مربوط به علامه امینی افزوده شود.
نشر این یادداشت در ایام سالگرد شهادت قاضی نورالله شوشتری (۲۶ ربیع الثانی ۱۰۱۹) و سالگرد رحلت علامه امینی (۲۸ ربیع الثانی ۱۳۹۰) فرصتی است برای احیای نام و یاد این بزرگمردان که به نام و نان نیندیشیدند، مشکلات را به هیچ انگاشتند و در مسیر شاهراه هدایت گام نهادند و جاودانه شدند. راهشان مستدام باد.
در پایان، لطف جناب سلیم گندمی را سپاس می‌گزارم که به لطف مهربانانه‌اش این اسناد به دستم رسید و زمینۀ نشر آن فراهم آمد.
