مقدمه

نگارنده در دو یادداشت جداگانه یکی به سال 1391 و دیگری به سال 1395 گزارش‌هایی مختصر از گنجینۀ شرف الدین در شوشتر عرضه داشت.
در پی آن در یک سلسله یادداشت، برگ‌هایی از این گنجینه به اهل نظر عرضه می‌دارد.
نخستین برگ از این سلسله، نامه‌ای است تاریخی مربوط به سال 1332 قمری (106 سال پیش) که مرحوم آیة الله سید علی اصغر حکیم شوشتری (فرزند سید حسین حکیم فرزند عالم نام آور سید علی شوشتری) نوشته تا مانع اجحاف فروشندگان قند و چای در ایام دهۀ محرم شوند.
امید است که نشر این سند و دیگر اسناد، طلیعۀ نشر هزاران سندی شود که استاد محمد‌علی شرف الدین با تحمل زحمت و مرارت در طول دهها سال به خوبی نگاهداری کرده است.

متن نامه

اطال الله بقائکم و أدام إسعادکم بحق محمد و آله الأماجد الأطیاب علیهم الصلوة و السلام
مدتی است که عازم شرفیابی هستم، ولی توفیق مساعدت نکرده. انشاء الله قبل از ایام عاشورا حظّ وافری از محضر فیوضات اثر، حاصل خواهد شد.
اکنون که مطلبی لازم در نظر است، تأخیر تا زمان شرفیابی شاید مفوّت وقت باشد، لذا به عریضه اقدام نمودم.
می‌بینید که مردم در معاملات، مطلق العنان مانده‌اند، مانع و رادعی از بی‌انصافی و خلاف مروت ندارند، حاکم عرف مهربانی که تفقد نماید نیست، و کذا اهالی شرع، غیر مسموع‌القول‌اند. مع ذلک هر قدر می‌شود و ممکن است جلوگیری کرد، باید گفت.
بعضی از مؤمنین شکایت از بی‌انصافی در تسعیر قند و شکر نموده‌اند. امروز و فردا که مجالس روضه الی قبل از عاشورا، بل در ایام عاشورا نیز مناسب است که به جناب آقا شیخ محمد بفرمایید، و کذا خود آن جناب در مجالس روضه به جهت تنبیه تجار، این مطلب را به طریق خیرخواهی و مهربانی، با زبان نرم و بیان لیّن برسانید که اکنون قند و شکر که از سابق به قیمت ارزان خریده‌اند، الحال دو قیمت بفروشند، زیادتر بی‌انصافی است.
لکن از قول داعی نگویید، بلکه بطور ملایمت تنبیه نمایید که این قسم گرانی بی‌انصافی است، می‌ترسیم سوء عاقبت در آن باشد و میمنت ندارد. خیلی از مردم ضعفا و فقرا و مضطرّین، مستمند هستند و عادت کرده‌اند، اکنون تمکّن این گرانی قند و شکر را ندارند. هر گاه از انصاف دور و از مروت بیرون شد، البته میمنت ندارد. خدا نکرده این پولی که به این قسم جمع شد، خدا نکرده به مصرف سوء از مرضی و غیره شاید صرف شود.
لکن از قول داعی نباشد، محض اعلام و اطلاع که خیلی خواسته باشند گران کنند، دو قیمت سابق بفروشند نه بیشتر، که بی مروّتی است و نه خوب است. ممکن است تلافی آن را بر اجناس دیگر قرار دهند. این را که تمام مردم محتاج هستند، ضعفا و مضطرّین، آه و ناله دارند.
اگر صلاح می‌دانید، در مجالس روضه به قول لیّن و بیان هیّن ابلاغ نمایید. اگر متعذّر شوند که این تجارت عوض ندارد، دو جواب دارد: یکی آنکه تلافی آن را بر اجناس دیگر تحمیل کنند که باعث بد دعایی نشود. دیگر آنکه شاید حال که ترحّم بر فقرا و ضعفا کردند، خداوند عالم هم رحم کند و امام عصر علیه السلام – که مدبّر عالم است – فتح الباب فرج نماید، خیر و برکت هم بیشتر می‌شود. و السلام


[دو حاشیه این نامه:
۱.مقداری تخویف از سوء عاقبت هم عیبی ندارد.
۲.عاشورا و این دو ماه مردم ...... از چای دادن و قهوه ........ داشته اند به جهت ....... آن حضرت علیه السلام ........ (در نسخه برداری از سند، کلماتی افتاده است)]