یادکردِ بزرگان دین و عالمان مخلص همواره لذت بخش و شوق آفرین است. این کار، کمترین ادای دین است به خادمانی غالباً گمنام که راه دینداری بصیرانه را به ما آموختند و این امانت گرانسنگ را به آیندگان سپردند و رفتند.
در این میان، بزرگ مردانی که جان و عمر و امکانات خود را در طبق اخلاص نهادند و به تبلیغ حقایق دینی همت گماردند، جایگاهی ویژه دارند. آنان از تفاخرهای رایج محیط‌های علمی گذشتند و راه هدایت را بری دیگران هموار کردند، بی آن که سودای شهرت در سر داشته باشند.
آیة الله سید مرتضی رضوی کشمیری نجفی در شمار این بزرگ مردان است. بزرگ مردی مخلص و مدافع حریم اهل بیت علیهم السلام که بیش از نیم قرن در راه برپاداشتن لوای ولا در آفاق قبله به ویژه مصر کوشید و به نتایج درخشان رسید.
تفصیل خدمات و گزارش دستاوردهای آن فقید، فرصتی مبسوط می‌طلبد و به همایش و یادنامه و مجالس متعدد نیاز دارد؛ گرچه خود بخشی اندک از این کارنامه را در چند کتابش بازگفته است.
نگارنده سطور، برای ادای گوشه‌ای از دین خود به این عالم خدوم، چند نامه را که ضمن اسناد او دستیاب شده، به محضر اهل علم و تحقیق عرضه می‌دارد. این نامه‌ها را برادرزادۀ دانشورش جناب استاد سید علی رضوی به رسم امانت به این بنده مرحمت کرده بود و اینک در اینجا منتشر می‌شوند. عرض سپاس از این خلف الصدق کمترین وظیفۀ این بنده است. امید است در فرصت‌های دیگر به تحلیل و بررسی این اسناد توفیق یابیم.
علوّ درجات آن عالم مجاهد مخلص مدافع حرین خاندان نور را با دعای مستجاب امام عصر ارواحنا فداه، از خدای حکیم امید می‌بریم.