آنچه به خاطر فقیر حقیر کثیر الذنب و التقصیر اقلّ الحاجّ و الوعّاظ حسین الواعظ الشوشتری ابن الحسن بن علی بن علی بن الحسین مؤلف این مجموعه که «مفتاح جنة الواعظین علی المتّعظین» است می‌رسد آن است که ...

پس ای برادر [در] هر مجلسی دو سه مسئله شرعیه مذکور می‌شود که مجلس موعظه خالی از آن نباشد.

چون بنا بر این است که ختم کلام شود به مراثی اهل بیت انام علیهم السلام، پس می‌گوییم: ...

معجزة من البدور الأربعة عشر صلوات الله علیهم أجمعین.
کنّا في سفر مکّة و ضللنا عن القافلة و لم یکن معنا من یدلّنا علی الطریق، فشرعت فی التوسّل بهم صلوات الله علیهم أجمعین. فرأیت سواداً من بعید، فعدونا نحوهم، فإذا هم أهل القافلة. فحمدنا الله تعالی بذلک و سررنا سروراً کثیراً علی ما منّ الله به علینا من الهلاک.

و من مصائبهم أنّه کسروا رباعیة النبی صلی الله علیه و آله في أحد، و دفنوها في أحد، و رزقنا الله زیارتها لمّا تشرّفنا بزیارة حمزة سید الشهداء، الذي رثاه النبيّ صلی الله علیه و آله. و لمّا رآی أهل المدینة یبکون علی قتلاهم و لم یکن لحمزة سیدالشهداء بواکي. فقال صلی الله علیه و آله: «لیس لحمزة بواکي». فسمع بذلک أهل المدینة فبعثوا نسائهم إلی بیت حمزة سیدالشهداء، فشرعن في البکاء و العویل لحمزة القتیل.
و إلی الآن قد استمرّت طریقة أهل المدینة بذلک، إذا مات منهم أحد و یریدون أن یعزموا تعزیته، فیشرعون أوّلاً في تعزیة حمزة سیدالشهداء و یبکون علیه بکاء اً شدیداً، ثم یبکون علی أمواتهم.
یقول المؤلّف أقلّ الحاجّ و الوعّاظ حسین الواعظ الشوشتري عفی الله عنه: في الأوقات الّتي کنّا مجاوراً في المدینة المشرّفة سنة 1240 رأینا بعیننا مراراً متعددة.
و لا حول و لا قوّة إلّا بالله العلي العظیم

معجزه‌ای از جناب رسول خدا صلی الله علیه و آله که حقیر خود به چشم خود دیده در مدینه طیبه علی مشرفها السلام، آن بود که هر روز تا چهارده ماه که مجاور بوده، موفق شده که یک ختم کلام الله المجید از برای چهارده معصوم و چهارده زیارت به قصد چهارده معصوم در روضۀ مقدسۀ جناب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم و ائمۀ بقیع علیهم السلام.
و لیس هذا التوفیق إلّا من معجزاته صلی الله علیه و آله و سلّم.

بدان که در راه مشهد مقدس در سنه 1220 از معجزۀ حضرت امام رضا علیه التحیة و الثناء بعد از یأس از تشرّف به فاصلۀ یک روز مشرّف شده و از معجزۀ آن حضرت، به فاصلۀ یک ساعت از کدّ یمین و عرق جبین دویست قروش عین معامله شرعیه کرده.

اگر از متعارف یک ذره شدیدتر شد، زهرۀ مردم آب می‌شود، چنانچه در این سال که سنه 1260 اتفاق شد، از بس که مردم لرزیدند، نماز آیات کردند

قال مؤلّف الکتاب: سألني بعض الأصدقاء فی المنتصف من شهر شوال سنة 1260 عن سبب تسمیة علی بن أبي طالب علیه السلام أباتراب، و أنّه لِمَ کنّی رسول الله علیّاً أباتراب. فظفرت في ذلک الیوم حدیثاً عن علل الشرایع لابن بابویه ...

احوط جمع مابین هر دو (نماز جمعه و نماز ظهر) می‌باشد، چنانکه مشاهده کردیم مرحوم میرزا ابوالقاسم قمی صاحب کتاب غنائم الأیّام و معین الخواص و مرشدالعوام و قوانین المحکمة قدّس الله روحه که جمع مابین هر دو می‌فرمودند. در معصومۀ قم که مدفن فاطمه بنت موسی بن جعفر رزقنا الله زیارتها بمحمد و آله، و مؤلف در آن ایام در سنۀ بیست ساله بودم ... .

حسن ختام
این یادداشت مختصر، دریچه‌ای است بر تاریخ بزرگ مردی از دیار خوزستان، از دارالعلم شوشتر با سابقۀ درخشان و تابناکی که دارد. بدان امید که با یافته شدن نسخه‌ای بهتر این پژوهش گامی به پیش بردارد.
امید است این وجیز ناچیز مورد قبول امیر عالم و امام امم حضرت بقیة الله ارواحنا فداه قرار گیرد. إنّه کریم من أولاد الکرام، علیه و علی آبائه الطاهرین أکمل التحیّة و أفضل السلام.