1. سال 1353 بود و من، نوجوانی سیزده ساله تازه از شهرستانی کوچک به تهران بزرگ آمده بودم. تشنۀ مطالعه و کسب دانایی؛ امکانی که در شهرستان به دست نمی‌آمد. دست تقدیر مرا با آقای گلزاری (دکتر محمود گلزاری فعلی استاد علوم تربیتی) آشنا کرد و ایشان مرا به کتابخانۀ بزرگ اسلامی برد؛ که در پاساژ ابزار و یراق نزدیک میدان حسن آباد بود. از آن زمان فهمیدم که شخصیتی گرانقدر در تهران است به نام حجة الاسلام شیخ عباسعلی اسلامی که در کنار تأسیس صدها مدرسۀ جامعۀ تعلیمات اسلامی تمام کتابهایش را وقف عام کرده و آن را کتابخانۀ بزرگ اسلامی نامیده و آنجا با چنین گنجینه‌ای آشنا شدم.
همچنین فهمیدم که این کتابخانه و انتشارات آن را فرزند ایشان اداره می‌کند که شیخ علی اسلامی نام دارد، با برخوردهای پدرانه، با لبخندهای همیشگی، با خستگی ناپذیری و با کلاسهای تابستانه‌اش، این آغاز یک سلسله توفیقات بود که تا سال‌های اخیر ادامه یافت.

2. کتابخانۀ بزرگ اسلامی بعدها به خیابان گوته منتقل شد و پس از انقلاب، هستۀ مرکزی کانونی فرهنگی شد به نام بنیاد بعثت، که با چندین واحد زیرمجموعه خود تا کنون خدمات زیادی درزمینه علم و معرفت دینی ارائه کرده است. نشر آثار استاد مطهری به حدود بیست زبان خارجی، نشر آثار شهید سید محمد باقر صدر به فارسی، نشر آثار علامه سید مرتضی عسکری به فارسی و انگلیسی، نشر نخستین ترجمه فارسی دورۀ الغدیر علامه امینی، احیای چندین کتاب از متون کهن شیعی و ده‌ها خدمت دیگر؛ که فهرست آنها خود کتابی پر برگ و پر بار خواهد شد.

3. شیخ علی اسلامی مشوق نوقلمان بود، کوچکترین و کمترین فرصت بالقوه را به خدمتی گسترده تبدیل می‌کرد، با وجود این همه خدمات به دنبال رسانه‌ای شدن نبود، وارد کارهای اجرایی نشد و راه ترویج دین از طریق آثار مکتوب را ادامه داد.

4. شیخ علی اسلامی پس از چند دهه خدمت گسترده در آستانۀ ایام شهادت دخت گرامی پیامبر اسلام (ص)، روز یکشنبه 15 دی 1398 درگذشت،امید که در فرصت‌های آینده با نشر یادنامه‌ها و برپایی مجالس علمی رهاورد عمر پر از خدمت او به آگاهی نسل نورسیده برسد.